♥ Rozdział 47 ♥ "To ja zostawię was samych."

**Eddie**

- To ja zostawię was samych. - Powiedział Fabian.
- Wcale nie musisz. - Zaprotestowała Patricia.
- Pójdę poszukać Niny. - Upierał się. - A wy sobie wszystko wyjaśnijcie. - Powiedział i odszedł.Postanowiłem wykorzystać fakt ,że Patricia jeszcze nie odeszła.
- Posłuchaj. - Zacząłem. - Naprawdę cię przepraszam za to ,że ci nie powiedziałem o ojcu ,ale naprawdę bałem się jak to przyjmniesz ,bo liczę się bardzo z twoim zdaniem i myślałem ,że będziesz no wiesz.....odrzucisz mnie.
- Nie pogrążaj się. - Powiedziała chłodno nie spuszczając oczu ze szkolnych kwiatów ,ani razu jeszcze na mnie nie spojrzała. - Nigdy bym nie zrobiła czegoś takiego jak zostawienie cię ,bo jesteś synem dyrektora.Dla mnie to nie ma znaczenia ,bo gdyby miało to bym raczej unikała twojego towarzystwa.
- Ale czy ty czasem tego teraz nie robisz?
- Robię to z innego powodu i chyba bardzo dobrze wiesz z jakiego.
- Przepraszam. - Powtórzyłem. Wreszcie na mnie spojrzała i pojawił się na jej twarzy delikatny uśmiech.Nie musiała robić nic więcej ,żebym wiedział ,że przyjęła moje przeprosiny.Podszedłem do niej i chciałem ją pocałować ,ale mnie zatrzymała.
- Przecież zerwałeś ze mną.
- Nie pamiętam żebym coś takiego mówił.
- Oj mówiłeś.

- Olej to. - Poprosiłem i na powrót chciałem ją pocałować ,ale znów mnie zatrzymała.
- Okej oleje ,ale musisz coś mi obiecać.Nigdy więcej żadnych sekretów.
- Nigdy więcej. - Przyrzekłem.
- I jutro cię gdzieś zabiorę. - Powiedziała.
- Pierwsza randka od dwóch tygodni?
Potwierdziała moje pytanie pocałunkiem.
Następnego dnia ,Patricia zwaliła mnie z łóżka bardzo wcześnie rano.Był weekend i chciałem sobie pospać trochę dłużej ,a ona obudziła mnie już o 11 rano.I wytłumaczyła to ,że musimy być na miejscy wcześnie.Tylko ,że nie wiedziałem gdzie ona mnie dokładnie zabiera.W drodze nie powiedziała mi nic tylko wesoło pogwizdywała ,kiedy ją o to pytałem.Doszliśmy do jakiegoś lasku i Patricia zasłoniła mi oczy jakąś szmatką.
- Chcesz mnie porwać? - Spytałem.
- A kto by mi za ciebie zapłacił? - Spytała z kpiną w głosie.
- Dzięki.
- Okej.Idziemy. - Powiedziała i pociągnęła mnie za sobą.
- A jak w coś walne....
- Nie walniesz.- Przerwała mi.Nie pozostało mi nic innego jak tylko jej zaufać.Nie szliśmy długo.Weszliśmy do jakiegoś pomieszczenia.Usłyszałem jakieś odgłosy ,nie miałem pojęcia skąd one się biorą i co je wydaje.Patricia puściła moją rękę i usłyszałem jak ktoś rozsuwa jakieś drzwi.Patricia na powrót złapała moją rękę i poprowadziła kawałek dalej.
- Jesteśmy na miejscu. - Oświadczyła.
- Czy to znaczy ,że mogę już zdjąć tą opaskę?
- Nie jeszcze nie. - Powiedziała.Uniosła moją rękę i w tym samym momencie moja ręka dotknęła czegoś ciepłego ,twardego i miłego w dotyku.To coś się ruszało i było bardzo duże ,ale nie potrafiłem ocenić co to.
- Co to jest?
- Ściągnij opaskę. - Powiedziała.Posłusznie ściągnąłem opaskę z oczu i aż odskoczyłem do tyłu ,kiedy zobaczyłem co stoi przedemną.

I jak wam się podoba?Proszę o komentarze ;)

Patricia Miller

7 komentarzy:

  1. śiwetnie napisane, już się doczekać następnego nie mogę

    OdpowiedzUsuń
  2. Super xD
    Czemu ty musisz kończyć w takich momentach??
    Co przed nim stoi?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tajemnica ,ale nie martw się to nic strasznego. ;)

      Usuń
  3. Super, ale dawaj dalej, dalej, dalej..... I can't wait for next.....

    OdpowiedzUsuń
  4. jedyne z niewielu rzeczy jakie lubie czytać to twoje opowiadania. xd i nie moge sie doczekać co przed nim stoi. :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. a jak myślisz co może przed nim stać.Jest to znane bardzo dobrze tobie jak i mnie. ;)

      Usuń
  5. no tak. twoja pasja. :D przeczytałam już. ;P

    OdpowiedzUsuń

"Mówi się ,że potrzebna jest tylko jedna godzina by kogoś poznać ,jeden dzień by go polubić ,tydzień by się zakochać ,ale później wieczność by zapomnieć..."