♥ Rozdział 59 ♥ "Tęskniłem za tym."

**Bella**

Aż zrobiło mi się słabo ,a mój telefon wyślizgnął mi się z ręki i upadł na ziemie. Czy moja mama właśnie powiedziała ,że mój brat próbował się zabić?
Gdzie? Co? Jak? Kiedy?
- Bella ,wszystko okay? Co się stało? - Usłyszałam za sobą głos Masona.
- Eddie ,chciał odebrać sobie życie.
- Jak to chciał się zabić? - Był w szoku.
- No ,nie wiem. - Nachyliłam się po telefon. - Mamo ,jesteś tam?
- Tak ,jestem ,jestem. Co się stało?
- Nic ,tylko zaskoczyłaś mnie.........Jak to chciał się zabić?!
Próbowałam zachować zdrowe zmysły ,ale mi to nie zbyt wychodziło.
Mason mnie przytulił.
- Spokojnie. - Szepnął mi do ucha i zabrał telefon z ręki. W sumie to dobrze zrobił ,bo nie byłam wstanie rozmawiać.
- Dzień dobry. Tutaj Mason ,chłopak Belli. - Powiedział spokojnie.

**Mason**


- Może mi pani powiedzieć co się stało? - Spytałem i odszedłem kawałek.
- A gdzie Bella?
- Jest obok mnie. Jest zbyt zdenerwowana ,żeby rozmawiać. - Wyjaśniłem. - Co się stało?
- Jej brat próbował się zabić.
- Dlaczego?
- Nie mam pojęcia. - Rozpłakała się. - Nie wiem co mam teraz robić.
- Spokojnie ,tylko spokojnie. Ale nic mu nie jest ,tak?
- Tak ,nie zdążył nic zrobić ,ale boję się ,że może to  jeszcze raz spróbować. On jest całkowicie po za moją kontrolą.
- Chce pani ,żebym z nim porozmawiał?
- On z nikim nie rozmawia. Nawet z Marie ,ale dziękuje. Zajmij się Bellą.
- Dobrze.
- Do widzenia. - I rozłączyła się.
Spojrzałem na Bellę.
Wciąż była w szoku.  Podszedłem do niej i przytuliłem ją.
- I co teraz robimy? - Spytała.
- Nie mam pojęcia. - Przyznałem. Co mieliśmy teraz robić? Pewnie mama Belli oczekiwała od niej pomocy.
- Mason ,myślisz ,że powinnam tam pojechać? - Spytała.
- Ale dlaczego miałabyś jechać?
- Moja mama sobie z nim nie poradzi. Ty nie wiesz jaki on czasami jest.
- Chcesz ,żebym pojechał z tobą? - Spytałem.
- Zrobiłbyś to?
- Dla ciebie ,oczywiście ,że tak.
- Dziękuje. - Pocałowała mnie w policzek. - Ale co z Pat? Jak spuścimy ją z oczu ,ona też może spróbować sobie coś zrobić.
- To myślisz ,że powinienem tu zostać i pilnować Patrici ?
- Dokładnie.
Spuściłem wzrok.
- Mason ,uwierz mi. - Złapała mnie za rękę. - Bardzo bym chciała ,żebyś ze mną pojechał ,ale ktoś musi pilnować Patrici i myślę ,że ty będziesz w tym najlepszy.
- Myślę ,że powinnaś jeszcze o tym wszystkim powiadomić swojego tatę.
Trochę ją chyba zmartwiłem.
- On może się bardzo zdenerwować. - Powiedziała.
- Mimo to uważam ,że powinnaś mu powiedzieć.
- W sumie to masz rację. - Przyznała.
Postanowiliśmy ,że wrócimy już do domu. Żadne z nas nie było wstanie się dalej bawić.

**Nina**

- Patricia ci odpisała? - Spytał mnie Fabian.
Sprawdziłam telefon.
Nic.
- Niestety nie. - Odpowiedziałam na wcześniej zadane pytanie.
- Co się z nią dzieje? - Zastanawiał się.
- Nie mam pojęcia...... A gdzie jest w ogóle Amber? - Rozejrzałam się po sali. Ona też zniknęła. Nigdzie jej nie wiedziałam.
- Może poszła szukać Joy i Pat. - Zasugerował.
- Eem... Proszę o uwagę. - Usłyszeliśmy. Odwróciłam się. Amber stała na scenie z mikrofonem.
Pewnie będzie ogłaszać króla i królową ,pomyślałam.
- Królem zostaje Fabian Rutter! - Powiedziała. No tak. Znowu.
Wszyscy zaczęli bić brawo łącznie ze mną.
- A królową zostaje Nina Martin! - Ja kiedyś zabiję Amber.




Wstałam od stolika i po chwili dołączyła do Fabiana ,który stał na scenie. Amber kazała nam tańczyć. Cała ona. Kiedyś to ja ogłoszę króla i królową i będzie to Amber i Alfie. Przysięgam ,że też jej siarę zrobię. Tak jak ona mi.
- Tęskniłem za tym. - Odezwał się Fabian.
- Za czym? - Spytałam zmieszana.
- No za nami. Kiedy wyjechałaś myślałem ,że cię straciłem.....
- Ale jestem. - Przerwałam mu. - Jestem tutaj. Teraz. Z tobą. I obiecuję ,że zawsze będę.
- Kocham cię Nino. - Powiedział nieśmiało. Pierwszy raz usłyszałam od niego te słowa.
- Ja ciebie też. - Odpowiedziałam ,a nasze usta złączyły się w pocałunku.

**Jerome**

Wyszedłem z łazienki po raz kolejny. Czułem się już dobrze. Mam nadzieję ,że ten błonnik , o którym mówiła Mara już przestał działać ,pomyślałem.
A no właśnie.
Rozejrzałem się dookoła.
Gdzie jest Mara? Przed chwilą jeszcze tu była ,a teraz co? Zniknęła?
Może poszła do domu?
Postanowiłem ,że ją poszukam.
Na sali ani nigdzie na około szkoły jej nie było.
Został tylko dom.

W domu było jakoś pusto.
Trudy nie było i Victora też nie ,kiedy wchodziłem do góry ,żeby iść do pokoju Mary.  Do głowy przyszła mi myśl i zaraz mnie zemdliło - Trudy i Victor na randce. Uhhh. Przecież to nie dorzeczne.
Zapukałem do pokoju.
Nikt nie odpowiedział.
Uchyliłem lekko drzwi i zajrzałem do środka.
Mary nie było ,ale zauważyłem Joy. Leżała zapłakana na łóżku.

- Joy?
Podniosła się i spojrzała w moją stronę. Była strasznie rozmazana.
- Jerome? Co tu robisz? - Spytała.
- Szukam Mary. - Odpowiedziałem.
- Nie ma jej tu.
- Tak wiem. - Już chciałem wychodzić ,ale coś jakby kazało mi wrócić. Nie chciałem jej tak samej tu zostawić. - Co się stało?
- Nic.
- Powiedz mi.
Podszedłem do niej.
Może i jej nienawidziłem ,ale nie umiałem udawać ,że nie jestem ciekaw co się stało.
- Marcus mnie zdradził. - Powiedziała i rozpłakała się jeszcze bardziej.
- Marcus? A to ten co zarywał do Patrici i co pobił się z Eddiem? - Upewniłem się.
Przytaknęła.
- On nie jest wart twoich łez Joy.
- Ale ja go kochałam.
- Przykro mi. - Powiedziałem cicho. To była prawda. Ona cierpiała ,a ja nie wiedziałem co mam zrobić ,żeby przestała. Może i była moim wrogiem numer 1 ,ale nie mogłem patrzeć jak cierpi.
 - Chodź tu. - Powiedziałem i przytuliłem ją. Ścisnęła mnie mocno. Było czuć ,że potrzebowała teraz kogoś. Dziwnym trafem padło na mnie.
Jakoś tak miło się z tym czułem ,a zarazem trochę dziwnie.




CDN....

Ok ,ok. Nie będę gadać ,że nudny i beznadziejny ,bo i tak będziecie gadać ,że nie ,ale ja i tak wiem ,że tak :p.
A ,bo bym zapomniała znów.
Polecam wam bloga P Boo. Jest on o wampirach miłości itp. Jest zajefajny!!! :D

O to link: Klik

I P Boo czekam na następny rozdział ,bo nie wytrzymuje już!! Kiedy będzie?!

Patricia Miller