♥ Rozdział 65 ♥ "Co mu zrobiłaś?! "

**Willow**

Byłam właśnie w drodze do ogródka. Chciałam pozbierać kwiaty dla Trudy za to ,że tak się mną opiekuje. W domu Izydy nie mieliśmy takiej cudownej opiekunki jak ona.
Nagle usłyszałam jakiś trzask i pobiegłam w miejsce skąd on dochodził. Zobaczyłam tam leżącego przy drzewie blondyna ,tego ,którego spotkałam dzisiaj na śniadaniu i Patricie ,która stała kilka metrów dalej. W mojej głowie zabrzmiał alarm. Chłopak się nie ruszał ,a aura Patrici była czerwieńsza niż ,kiedykolwiek.
Czułam ,że musze coś zrobić. Przecież nie zostawię tak tutaj tego chłopaka.
Podbiegłam bliżej.
- Co mu zrobiłaś?! - Krzyknęłam.
Spojrzała się na mnie.
- Nie wtrącaj się ,jeżeli nie chcesz skończyć tak jak on ,hipisko. - Warknęła ,a jej oczy zrobiły się zielone. Przeraziłam się.
Spojrzała jeszcze na blondyna ,a później pobiegła gdzieś do lasu. Nie rozumiałam. Nigdzie nie czułam aury Jake'a ,bo to zawsze przy nim była taka dziwna. Może był gdzieś tutaj ,tylko się maskował?
Podbiegłam do chłopaka i uklękłam przy nim. Nie ruszał się ,ani nie oddychał. Żałowałam teraz ,że nie skończyłam kursu pierwszej pomocy i nie wiedziałam jak sprawdzić puls.
- No Blondynie obudź się. Dalej! Nie śpimy! - Krzyczałam mu do ucha ,ale nie reagował.
Czułam się bez radna. Z moich oczu pociekły łzy. Nie lubiłam być bez użyteczna.
- Eddie! - Usłyszałam spanikowany głos. Był to głos Fabiana. Ten to ma dopiero dobrą aurę. Od razu poczułam się lepiej. Jego aura była najbardziej zielona ze wszystkich w domu Anubisa.

**Fabian**

Zdecydowałem ,że nie puszczę Eddiego samego ,więc po chwili też wybiegłem za nim. Ale chyba trochę się spóźniłem ,bo najpierw usłyszałem jakiś huk ,a później zobaczyłem płaczącą Willow ,która klęczy przy nieruszającym się Eddiem. Ani śladu Patrici.
Podbiegłem do nich jak najszybciej.
Willow była spanikowana.
- Co się stało? - Spytałem.
- Nie mam pojęcia. Widziałam tylko Patricie ,miała zielone oczy. Groziła mi ,a później pobiegła tam. - Wskazała mi na las.
- Eddie. - Zacząłem potrząsać nim. Strasznie był poobijany.
- Nie reaguje. Próbowałam. - Powiedziała Willow.
- Leć do domu po wodę. - Krzyknąłem. Zaczynałem po woli panikować. Pobiegła szybko nawet się nie oglądając.
Wszystko zaczynało się łączyć. Z tego co powiedziała Willow. Patricia mu to zrobiła?!
Nie przestawałem nim potrząsać mimo ,że to nie pomagało. Zacząłem go policzkować ,ale nic.
Ruda przybiegła szybciej niż się tego spodziewałem i podała mi szklankę z lodowatą wodą.
Nie patrząc na nic chlusnąłem Eddiemu nią prosto w twarz. Zaczął kaszleć i po chwili otworzył oczy.
- Fabian jesteś niesamowity! - Krzyknęła Willow.
- Nic ci nie jest? - Spytałem mojego przyjaciela.
- Chyba nie. - Odpowiedział ,a na jego twarzy malował się smutek. - Jak ona mogła mi to zrobić?
- Willow. Może powinnaś już iść ,co? - Spytałem.
- Mam iść?  A tak! Miałam pozbierać kwiaty dla Trudy! - Powiedziała i poszła w stronę ogrodu.
Eddie usiadł i schował głowę w kolanach.
- Ona na pewno nie wiedziała co robi. - Powiedziałem.
- Ja starałem się ją zatrzymać ,a ona.... - Urwał. Wyglądał na załamanego. - Ona ciska zielonymi piorunami. We mnie nimi cisnęła rozumiesz?
- Na pewno nie celowo. - Zapewniałem ,ale w sumie nie byłem tego sam takimi pewny.

**Joy**

Spacerowałam po lesie i zastanawiałam się co ja w ogóle czuje i do kogo. Nie miałam już żadnych uczuć do Marcusa. Nie liczył już się. Ale....Jerome. Nie byłam pewna. Był on moim wrogiem ,ale nie był mi obojętny.
Zza drzew zauważyłam jakąś sylwetkę. To była moja przyjaciółka. Patricia. Strasznie się zmieniła od czasu ,kiedy chodzi z Jake'em.
Siedziała oparta o drzewo i wpatrywała się w korony drzew. Widać było ,że coś ją gryzie.
- Patricio? - Zawołałam niepewnie.
Spojrzała w moją stronę. Dopiero teraz zobaczyłam ,że jej oczy są szklane.
- Co się stało? - Spytałam i usiadłam obok niej.
Nie chciała nic powiedzieć.
- Nie wiem co się ze mną dzieje. - Powiedziała cicho. - Czuje się dziwnie.
- Gdzie Jake? - Spytałam.
- Nie mam pojęcia. - Odpowiedziała.
Coś leżało jej na duszy ,bo była strasznie wystraszona ,ale starała się to maskować. Znałam ją aż za dobrze.
- Powiedz mi co się stało? - Poprosiłam ,ale ona tylko pokiwała przecznie głową.

**Patricia**

Dotarło do mnie co zrobiłam Eddiemu. Dziwnie się czułam. Czasami wcale nie miałam sumienia ,a czasami zalewały mnie naraz wszystkie uczucia.
- Zrobiłam coś strasznego. - Powiedziałam ,a raczej wychlipałam ,bo do oczy zdążyły już nalecieć mi łzy.
- Co takiego? - Spytała moja zatroskana przyjaciółka ,ale nie miałam odwagi jej tego powiedzieć.
- Wracajmy do domu. - Poprosiłam zmieniając temat.
- Dobrze. Jak chcesz. - Zgodziła się z trochę podejrzanym wyrazem twarzy.
W drodze powrotnej Joy nic nie mówiła ,a ja próbowałam doprowadzić się do porządku. Przecież nie wejdę do domu z łzami w oczach.
Im bliżej domu byłyśmy tym dziwniej się czułam i znów traciłam swoje sumienie....

No ja wiem ,że to jest kompletnie bez sensu..

Patricia Miller