♥ Rozdział 4 ♥ "Straciłam resztki zaufania do ciebie ,Eddie."

**Patricia**

Eddie wstał i podszedł do mnie. Był teraz tak blisko. Chciałam móc się w końcu do niego przytulić ,ale coś mi w tym przeszkadzało. Otóż ,kiedy na niego teraz patrzyłam wracały wszystkie wspomnienia z nim związane. Jego przyjazd tutaj ,nasz pierwszy pocałunek ,wszystkie nasze randki i czas spędzony razem ,czułości ,to jaki był opiekuńczy ,kiedy byłam pod urokiem Jake'a ,pamiętałam doskonale wszystko z tamtego czasu. To jak się starał ,żebym sobie przypomniała uczucia jakimi go darzę. Albo jak to właśnie dzięki niemu odzyskałam pamięć ,kiedy ją straciłam.
Było to wiele pięknych wspomnieć ,ale nie obeszło się bez tych ,przez które cierpiałam ,cierpię i zawsze jakaś część we mnie będzie cierpieć.
Nigdy nie zapomnę tego jak wyjechał i tego jak udawał ,że nie żyje.
- To co? - Zapytał wyrywając mnie tym samym z zamyślenia. Skupiłam się teraz na wyrazie jego  twarzy. Smutek wciąż z niej nie schodził ,ale w jego oczach dopatrzyłam się ,że jest tam nutka nadziei.
- Nie wiem co. - Powiedziałam w końcu. Byłam już spokojna. - Straciłam resztki zaufania do ciebie ,Eddie.
- Jest jakaś szansa ,że je odzyskasz? - Nadzieja w jego brązowych oczach ,w którym tak uwielbiałam się zatracać nie straciła na sile.
Wzruszyłam ramionami nie wiedząc do mu odpowiedzieć. Szansa zawsze była ,ale czy on na nią zasługiwał?
Co jeżeli by ją dostał i znów zmarnował? Tego się bałam ,że znów mogę przez niego cierpieć ,a mam już tego serdecznie dosyć. Nikt ,nawet on ,nie potrafi sobie wyobrazić tego ile razy czułam ból w sercu i ile łez już wylałam.
Mimo wszystko wciąż go kochałam i jakaś część mnie ,której nie umiałam namierzyć chciała dać mu szanse ,ale inna znów się temu buntowała.
Miałam mętlik w głowię. Tylko to co mi zostało to iść za głosem serca. Tyle ,że ono też było rozbite na dwa kawałki niezgadzające się ze sobą.
- Posłuchaj. - Głos Eddie'go znów przerwał moje głębokie przemyślenia. - Udawanie nieżywego było dla mnie najtrudniejszą rzeczą jaką ,kiedykolwiek zrobiłem. - Przerwał na chwilę. - I ,kiedy Fabian jeszcze mi powiedział ,że masz załamanie nerwowe i ,że płaczesz całe noce. - Urwał chyba wyobrażając sobie ten moment ,bo przez chwilę w jego oczach pojawił się ból. - Były momenty ,w których cię obserwowałem i ,w których chciałem do ciebie podejść ,ale wiedziałem ,że nie mogę ,bo wtedy twoje bezpieczeństwo było ważniejsze niż moje chęci i uczucia.
Nie odezwałam się. Zapewne czekał na jakąś reakcję z mojej strony ,ale ja byłam pogrążona w jego wyznaniach. Coś powodowało ,że w nie wierzyłam.
Zapadła cisza.
Wpatrywaliśmy się sobie w oczy  nawzajem. To właśnie w takich chwilach czułam się jakbym mogła przeczytać wszystkie jego myśli.
Byłam w kropce. Nie wiedziałam co teraz zrobić czy nawet powiedzieć. To co chciałam ,a raczej powinnam zrobić to przestać gapić mu się w oczy ,bo to powodowało ,że mogłabym za chwilę rzucić mu się na szyję.
Nie wiarygodne co ten chłopak mógł ze mną robić. Byłam jakby jego lalką na sznurkach ,którą mógł władać ,a ja jakbym nie mogła lub może nie chciała mu się sprzeciwić.
- Chciałabym ci wierzyć. - Powiedziałam przerywając panującą wokół nas cieszę.
- To uwierz. - Złapał mnie za rękę. - Proszę cię tylko o tą ostatnią szansę.
- O bardzo dużo prosisz.
Westchnął i wbił wzrok w ziemię.
- Zbyt dużo ,prawda?
- Tego nie powiedziałam. - Nie mogłam patrzeć jak znów smutnieje. Mimo ,że jego smutek był niczym ,w porównaniu do tego co ja czułam.
- To znaczy ,że jest?
- Jakaś mała tak.
Uśmiechnął się delikatnie. Kąciki moich ust zadrżały na ten widok ,ale powtrzymałam się od uśmiechu. Nie chciałam pokazać ,że się łamię.
- Przyjaźń? - Spytałam. To chyba było najlepsze wyjście.
Zaskoczyłam go ,ale po chwili nieco posmutniał.
- Przyjaźń. - Zgodził się nie patrząc w moją stronę. Stał przede mną jeszcze przez chwilę ,a później przybity odszedł bez słowa nie obdarowując mnie ani jednym spojrzeniem.

CDN.....

20 - 30 coś pomiędzy jak będzie to dodam next'a ,ale informuje ,że to już ostatni dzisiaj ,bo muszę napisać jeszcze dzisiaj na Jeroy i tutaj piętkę. To znaczy ,że się nie wyrobię na dzisiaj z napisaniem wszystkiego. :D

Patricia Miller